Het begon allemaal met een boek

Als ik in een boekhandel ben, moet ik altijd even kijken naar de Engelse pockets. Engelse pockets zijn mooi! Van de buitenkant in ieder geval. Qua kleur, qua beeld, qua lettertype, qua alles. En ze zijn toegankelijk: niet zo groot, goed betaalbaar, en buigzaam. Wat niet wil zeggen dat ik er ooit een ezelsoor in zou vouwen.

Maar laatst was ik dus in een boekhandel, op Schiphol nog wel, waar ik geen tijd had om eens goed te kijken naar deze of gene Engelse pocket. Onze vlucht vertrok ieder moment! Ik had nog net tijd om lekker Schipholachtig een reisgidsje te kopen, maar na aankoop bleek al snel dat ons reisgezelschap (onder wie mijn moeder) dat al had. Gekregen van het reisbureau. Ik snelde terug, vond meteen de Engelse pocket-tafel, zag een aantrekkelijk gekleurde pocket met intrigerende titel, griste hem mee en ruilde net binnen de tijd reisgids voor pocket aan de kassa. Bleek buiten dat mijn moeder dat boek óók net gekocht had. Vijftig procent van ons reisgezelschap had onder extreme tijdsdruk en zonder enige voorkennis hetzelfde boek uitgekozen. Dat moest dus wel een bijzonder boek zijn.

En – spoiler alert – het is! The particular sadness of lemon cake is de prachtige titel (hoewel de Nederlandse titel, De smaak van droef en zoet, ook goed te pruimen is) en het is een boek waar je een weblog om zou kunnen beginnen. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Er kan maar één boek zijn waar je een weblog om begint – of je zou je weblog elke dag moeten opheffen – maar ik verwacht dat er meer dan genoeg boeken zijn waarom je je weblog blijft aanhouden. Boeken waar je graag een leunstoel bij zou kopen. Daar wil ik over schrijven. En over wat nog verder ter tafel komt. Want, laten we wel wezen, ik schrijf gewoon graag.